22 Niedziela Lip 2018
Tagi
No i stało się! W Krakowie jest sporo parków ale i wybiegi dla psów! Takie maleńkie, kilka metrów na kilka metrów ( najczęściej przy osiedlowe) i większe.
Kraków i okolice jest też całkiem przyjazny psiakom.
Osobiście z moim psem często bywamy w Charlotte która ma pyszny chleb!
I czasem w Bunkier Cafe.
A Wy macie jakieś ulubione miejsca w Waszych miastach? Dacie namiar w komentarzach ?
28 czwartek Gru 2017
Przepraszam niestety byłam bardzo zajęta i nie pisałam. A pisać można sporo. Przede wszystkim po czasie ale Wesołych Świąt! A na czasie Udanego Nowego Roku 2018 :-).
O czym dziś napiszę?O tym jak ludzie traktują swoje psy jak dzieci a one dziećmi nie są
:-(. Chociaż ktoś by się strasznie upierał, to nie. Możemy je bardzo kochać 🙂 ( ja swojego kocham :-). Nie znam się na dzieciach, choć czasem mam coś z nimi do czynienia, ale wydaje mi się że im też odrobina zasad i dyscypliny dobrze robi.
Wyobraźmy sobie taki TOFIK ( imię przypadkowe) jest mastifem ( duuuuuży pies) i od małego wszyscy go rozpieszczają.Tofik ma najlepsze jedzenie ( super!!), najlepsze i najmodniejsze zabawki ( najfajniej jak ktoś się z nim tymi zabawkami bawi!!!). No i….Tofikowi wolno wszystko…czasem załatwia się w domu ( on ma 6 miesięcy, zdarza się), gryzie przedmioty właścicieli…no niby rosną mu zęby…ale w sumie nikt mu nie mówi że nie wolno niszczyć…to niszczy bo i tak go swędzą zęby…o się będzie pytał jak nie mówią że nie można…
Tofik rośnie….przybiera na wadze…nie umie bawić się z innymi psami, bo ze względu na to że, ” jest duży”, właściciele odsuwają go od innych psów…więc nie ma zbyt wielu znajomych..a często małe pieski brane są na ręce w jego obecności …bo jak się rozpędzi i podbiega żeby się przywitać ludzie wrzeszczą i nazywają go bestią..
I rośnie tak sobie Tofik podwajając swoją wielkość…a właściciele bardziej przerażeni niż ludzie i psy izolują go od społeczeństwa, nie dają mu szansy na zapoznanie się z manierami jakie towarzyszą ludziom i psom…..
A potem ze szczeniaka wyrasta….potwór…pies agresor……
20 czwartek Lip 2017
Posted in Adopcje, książka, podróże, przyjaźń, psia kultura, psie organizacje, spacer, święta
…”Ciągle słyszę od moich państwa, że mam być grzeczny. Ale czy można mieć pretensje do psa, że wytrzepał się w jadalni i zachlapał ściany? Przecież byłem cały mokry! Jestem bardzo grzecznym psem i w dodatku – uważnym obserwatorem rzeczywistości. I widzę, że to ludzi można by nauczyć tego i owego. Na przykład taplania się w kałuży! Albo szaleńczego biegu! Przecież życie jest za krótkie na ciągłe podawanie łapy i chodzenie przy nodze, prawda?”
Zgadzam się! :-). Psy są zbyt często strofowane i zestresowane.
Dlatego polecam te książkę nie tylko dzieciom 🙂
01 środa Mar 2017
Mam mnóstwo tematów do poruszenia na blogu ( traktujących oczywiście o psach) i myślę, że temat odpowiedzialności jest szczególnie istotny.
Co to w takim razie jest ta odpowiedzialność?
Według słownika PWN:
odpowiedzialność
09 czwartek Lu 2017
Psy są bardzo socjalnymi zwierzętami. Jeden z faktów który za tym przemawia to to że lubią się bawić.A wiadomo, przez zabawę najlepiej się uczyć:-)!
Ponadto możemy się dowiedzieć wiele o nas samych przebywając z naszym psem.
Książka proponuje 60 psich zabaw.
„Pies jest taki, jak jego rodzina. Czy widział ktoś kiedyś pogodnego psa w rodzinie ponuraków lub smutnego wśród ludzi szczęśliwych? Ponurzy ludzie mają ponure psy, niebezpieczni ludzie – niebezpieczne.” Connan Doyle (ASherlock Holmes)
27 czwartek Paźdź 2016
Ale o co chodzi?????
Pracując z psami klientów dwukrotnie spotkałam się z zapytaniem przechodnia: „Czy to jest bezpieczne”?.
Obydwa psy były na smyczy. Jeden, cztero miesięczny drugi prawie roczny. Szłam z nimi oddzielnie. Bo to było w innym dniu, w innej części miasta, o innej porze. Mijaliśmy innego przechodnia……
Szliśmy………po prostu po chodniku…..
Być może zbyt dużo czasu przebywam z psami i nie zrozumiałam co miałoby być bezpieczne….no właśnie co?
Jeżeli pies jest na smyczy, idzie blisko ” właściciela”, jest spokojny, pomyślałam w czym problem?
Minęło sporo czasu i nic innego nie przyszło mi na myśl jak to, że w LUDZIACH jest problem.
Ale ktoś powie, zaraz zaraz , dlaczego w ludziach, przecież to psy gryzą! Załatwiają się, wszędzie. Niszczą etc.
Ja też zapytam : kto je udomowił ? kto sprowadził do miasta?kto po nich nie sprząta? kto nie zajmuje się ich wychowaniem?
Kto głaszcze bez pytania? Kto maltretuje? Kto wyrzuca na ulicę ?
11 czwartek Sier 2016
Posted in Adopcje, aktywność, czipowanie, jedzine, komendy, książka, lezeć, lęk separacyjny, opieka, pies rasowy, przyjaźń, smakołyki, spacer, stój, szczenność, zmysł
Książka napisana przez lekarza weterynarii. Pan Thomas patrzy na psa nie tylko z perspektywy lekarza ale przede wszystkim posiadacza psa.
Opisuje okresy psa od szczeniaka aż po wiek podeszły. Zwraca uwagę na rzeczy, których nie możemy przegapić podczas złego samopoczucia psa.
Opisuje wszystkie psie zmysły i co nas powinno niepokoić jeżeli…?
Moim zdanie książka godna polecenia, ponieważ znajdziemy wszystkie niezbędne informacje, które przydadzą nam się przy opiece nad psem.
28 czwartek Kwi 2016
Posted in aktywność, dogwalker, Lękliwy Piesek, opieka, problemmy behawioralne, przyjaźń
Czym kierujemy się przy wyborze rasy psa?Często wielkością psa? Mieszkając w mieście najlepiej żeby był „kompaktowy”,prawie kieszonkowy ( nie od parady moda na noszenie psiaków w torebkach).
Dlaczego to takie ważne?Dla niektórych nawet bardzo.
Ale czy wielkość psa ma faktycznie znaczenie? Przecież i tak powinniśmy z nim wychodzić na spacer, karmić go dobrze…..
Dajmy na to że zdecydowaliśmy się na teriera.Małego Parson Teriera.
Mieszkamy sobie w bloku.Dużo pracujemy (zakładamy że małemu pieskowi nie będzie źle w małym mieszkaniu).
No właśnie, czy faktycznie nie jest mu źle? 1o minut przed i po pracy ( w końcu po pracy jesteśmy zmęczeni).
Cofnijmy się do momentu wyboru rasy….
Było to ……? No właśnie, spory czas temu.
Czy czytaliśmy o rasie zanim kupiliśmy psa? Wiedzieliśmy że choć terier jest mały potrzebuje mnóstwo ruch!!??? No nie, nie wiedzieliśmy ….bo przecież Agnieszka ma takiego psa i jest kochany….
A jakie ma znaczenie przeczytanie opisu rasy kilka razy ? Ja uważam że spore. Dopasowując charakter i temperament psa do naszego, lepiej będziemy się dogadywać z psem. Tak słyszałam od specjalistów i czytałam w książkach, a najlepszym przykładem tego jest mój pies.
Osoba która pracuje dużo, nie powinna brać pod żadnym pozorem psa myśliwskiego, terriera lub charta!Posiadanie psów które wymagają dużo ruchu i stymulacji umysłowej. Nie wyprowadzane na porządne spacery cierpią!
Każdemu psu potrzebny jest spacer, bez względu na wielkość. Każdy lubi się bawić. I najważniejsze, każdy chce z nami spędzać czas. Często mają tylko nas. Te którym jesteśmy w stanie zapewnić spacery, na pewno są nam wdzięczne.GWARANTUJE. Nie ma nic gorszego jak sfrustrowany, tęskniący pies czekający na swojego właściciela.
Niszczy , szczeka, załatwia się…….
Niektórych to śmieszy, że psy niszczą przedmioty podczas ich nieobecności….Śmieszne? Ja bym płakała jakby pies zniszczył mi nowo urządzone mieszkanie…..jeżeli innych to śmieszy, pewnie są bogatsi o demnie. Ja wolałabym wyjechać z rodziną na wakacje, niż przeznaczyć pieniądze na naprawę sofy…lub jej zakup….
Ponoć ten się śmieje kto się śmieje ostatni…..
Taka rada, dbajmy o nasze psiaki, żeby nie czuły się samotne podczas naszej nieobecności. One nie robią zniszczeń z bycia złośliwymi w stosunku do nas ( choć niektórzy tak twierdzą!)
Raczej z tęsknoty i braku zajęcia.
Jest mnóstwo psich zabawek na rynku, osób które mogą pomóc z psimi problemami. Zajęciem się psem w trakcie naszej nieobecności. Skorzystajmy z właściwego rozwiązania tej kwestii.
Jeżeli chcecie sami rozwiązać problem waszego psa odsyłam do Psiej Literatury.
31 czwartek Mar 2016
No i znowu dzisiaj temat postu miał być inny, ale dzięki uprzejmości pewnej Pani…Temat się zmienił….
Może stety , może niestety…nie wiem , sami ocenicie.
Miałam sporo spraw do załatwienia po tym jak po operacji byłam trochę unieruchomiona, więc korzystając z tego, że sama mogę je załatwiać, w niektóre miejsca wzięłam dzisiaj ze sobą psa.
I wszystko było by jak zawsze…ale….no właśnie ale…pojawiła się „dziwna” sytuacja jak wracałyśmy do domu
Mój tramwaj sporo nie opóźniał i stojąc na pętli, coraz więcej ludzi się gromadziło i …niecierpliwiło…
Ludzie jak ludzie, w każdym wieku. A więc i dzieci, osobiście uważam je za ciekawe istoty, ale nie lubię ani rozhisteryzowanych dzieci ani rozhisteryzowanych…psów….
Zmęczona przez cały dzień załatwianiem biurokracji w urzędach i odpisywaniem na ważne wiadomości, odbieraniem telefonu, widząc że 3 tramwaj wypadł z kursu, usiadłam blisko przy psie i czekałam z nadziejom że niebawem przyjedzie.
W oddali ( 10 osób dalej) słychać było rozhisteryzowane, wrzeszczące dziecko.
W pewnym momencie usłyszałam piękne (?) zdanie :
” Zobacz jaki ładny piesek, choć podejdziemy”……
I słowa stały się faktem …..Pani podeszła z WRZESZCZĄCYM dzieckiem do nas…….
A dziecko wrzeszczało mi i psu nad głową…..Ktoś zaraz stanie w obronie mamy. Że dzieci płaczą , mają humory etc.To wszystko prawda, ale od czego są rodzice????
W tej sytuacji, będąc zmęczona, zabrałam psa na drugi koniec przystanku ( to samo powinnam zasugerować tej mamie, ale tego nie zrobiłam…). Głowa mnie bolała od wrzasku dziecka i myślę że nie tylko mnie).
Ale do czego zmierzam. Mój pies może stwierdził rozdarty człowiek, kropka. Też nie przepadała za dziećmi, ale popracowałyśmy nad tym i jest to już przeszłość.
Ale kilka lat temu reakcja psa byłaby na pewno nie zadowalająca…..A co by było gdyby na moim miejscu była inna osoba z innym psem? Nie lubiącym dzieci? Ale nadal ślicznym piesełkiem? Nawet nie chcę sobie tego wyobrażać…i znowu by było, że właściciel psa zachował się nieodpowiedzialnie, że pies agresywny etc.
Prawda jest taka, że nigdy nie można ręczyć w 100% za psa. I dorośli ludzie powinni mieć tego świadomość. Rozumiem dzieci pchają ręce, ale od rodziców powinna wychodzić nauka, że nie można tego robić.I że zawsze należy pytać czy można pogłaskać i ocenić racjonalnie sytuacje czy możemy zbliżyć się do psa. Tylko jak dziecko ma się na przykład nauczyć szacunku do zwierząt jeżeli używamy ich jako worki treningowe, zbierające nasze złe emocje?
03 czwartek Mar 2016
Tagi
Są ludzi którzy traktują swe psy……. materialistycznie, przedmiotowo, na pokaz i tacy, którzy traktują je jak dzieci. Nie mnie oceniać czy któraś wersja traktowania jest lepsza, ale zauważyłam że ( w szczególności tej pierwszej grupie) brakuje cierpliwości do psów!
Tak, cierpliwości do własnego psa. Dlaczego to tak ważne i czy w ogóle jest to ważne?
Ja uważam że jest to bardzo ważne. Dlaczego??? Ponieważ wierzę, że to co dajemy naszym psiakom w postaci bagażu emocjonalnego i umiejętności, wraca do nas.
Prosty przykład, pies ciągnie na smyczy to właściciel najczęściej tego psa ciągnie go do siebie, żeby on nie ciągnął. Skutek? Pies nadal ciągnie.. ( czyli problem nie został rozwiązany! a co poniektórzy właściciele, mogli nawet zrobić krzywdę psiakowi nadszarpując szyję ! To możliwe???TAK!!)
Dlaczego tak jest, że nie dogadujemy się z psem? Po pierwsze dlatego, że nie potrafimy się z nim komunikować, po drugie, dlatego bo nie rozumiemy psa, a po trzecie dlatego, że nie mamy do psa cierpliwości.
Jak powinniśmy się komunikować z naszym psem zatem? Nauczyć się języka psów :-). PROSTE! Chyba nie do końca skoro nadal pojawiają się problemy z powodu psio- ludzkich nieporozumień…..Ale pewnie jest duża szansa że traktując psy z szacunkiem, jak psy, a nie ludzie będziemy się lepiej z nimi porozumiewać.
Jak mamy zrozumieć własnego psa ? ( ktoś zaraz się oburzy i powie że rozumie go najlepiej!) A ja powiem, jeżeli nasz pies świetnie się z nami dogaduje, nie mamy z nim poważniejszych problemów, i nie mają tych problemów z naszym psem osoby obce, lub te które z nami dzielą życie to wszystko w porządku. Ale….no właśnie, ale najczęściej pojawiają się problemy ze strony obcych osób, a jeżeli to „ALE” ma uzasadnienie….to coś na pewno nie funkcjonuje jak należy….
Co zrobić? Porozmawiać konstruktywnie z osobami które mają „ALE” do zachowania naszego psa. I popracować nad tym „ALE”, a jeżeli nie potrafimy, zwróćmy się o pomoc do osoby która może nam pomóc.
Po co męczyć psa i siebie, lepiej przecież spędzać z nim fajnie czas, bo w końcu po to go wzięliśmy , prawda 🙂 ?
